Gabriella van Rosmalen

Oh man, de ochtend na een feestje. Je wordt wakker en je denkt niet aan de gezelligheid, maar aan wat je allemaal hebt gegeten. De pest wringt zich in je lijf en je baalt ervan. Je had je voorgenomen om op je voeding te letten, maar je hebt zitten bunkeren als een havenwerker. 

Welkom in mijn hoofd. Het hoofd wat soms best grappig is, al zeg ik het zelf. Maar ook het hoofd dat het zichzelf, en daarmee ook de rest van het lichaam, soms knap moeilijk maakt. Want bovenstaande scenario is waar. Ik kan zo onwijs balen van mezelf. Maar steeds vaker kan ik ook genieten van mijn prestaties (en dan heb ik het niet over 5 kg chips eten in een uur).

Er was eens… een meisje dat te klein was voor d'r gewicht

Toen ik net besloten had dat 91 kg een tikkie te zwaar was voor een meisje van 1 meter 80, had ik maar één doel: ik wilde onder de magische grens van 80 kilo komen. Ik wist op dat moment nog vrij weinig van voeding en bewegen, en had dan ook absoluut geen plan. Het enige wat ik deed, was minder eten en meer bewegen.

Simple as that.

Prachtig in elke jurk

Ik bereikte het resultaat, toevallig net toen ik voor het eerst trouwjurken ging passen. Het (op dat moment voor mij) ultieme gewicht op de weegschaal zien, had iets magisch. Ik weet zeker dat dat er ook voor gezorgd heeft dat ik me prachtig voelde in elke jurk.

Het eerste doel was gehaald. Dansje, vinkje, check. En weer door. Want ik wist meteen dat ik verder wilde. Als mijn lichaam hier al toe in staat was, dan kon het nog veel meer en dan was een nog kleinere kledingmaat geen droom meer, maar een doel.

Ik las miljoenen woorden over voeding, kreeg een sportschema, bracht Gezond met Gab naar een nieuw level… en raakte de balans kwijt. Wist ik veel dat dat het toverwoord is als je lekker in je vel wilt zitten.

Balans… Balans. Waar is dat kreng?

Ik kwam erachter dat fijne cijfers op de weegschaal en op het meetlint je een waanzinnig gevoel kunnen geven. En het is helemaal niet erg om daar iets voor over te hebben. Mij heb je er niet mee als ik een tijdje niet ‘mag' drinken en ook vind ik het geen probleem om lekkere dingen te laten staan. Bewegen is al helemaal geen straf. Sterker nog, ik word er blij van!

Waar ik een minder fijn gevoel van kreeg, was de druk die ik bij mezelf neerlegde. Op een avond zei ik tegen (toen nog) vriendlief dat mensen zoveel van mij verwachtten. Waarop hij de magische woorden sprak: “Jij bent de enige die van die absurde dingen van jezelf verwacht”.

Dus.

En daar was ze weer: balans!

Hij had gelijk, helaas. Niet alleen omdat het als vrouw zelden leuk is om een man gelijk te geven, maar ook omdat ik het mezelf zo lastig maakte. Niemand zei tegen mij dat ik perse x kg moest wegen. En niemand eiste van me dat ik die specifieke maat haalde.

Het heeft een tijdje geduurd, maar op een gegeven vond ik haar weer: balans. Ik wist weer te genieten van lekkere dingen, maar ook op tijd weer aan de rem te trekken. Niet overeten en niet ondereten. Niet overmatig sporten en niet te veel op mijn luie kont zitten.

Dansje, vinkje, check! 

Het moraal van het verhaal?

Kies een plek in dit onmetelijk grote heelal (en probeer dat maar op de meest metaforische manier te zien die je je kan voorstellen) waar jij je fijn vindt. Is dat wanneer je gezond op een ‘recreatieve' manier doet? Prima. Word je blijer van heavy gewichten, dumbells en squads? Ook helemaal niets mis mee.

Maar verwacht niet van jezelf dat je het meteen hebt uitgevonden. Heel goed dat je gekozen hebt voor een gezondere levensstijl, maar straf jezelf niet als je eens wat lekkers eet of geen zin hebt in de sportschool. Dat hoort toch gewoon bij het leven? De ene avond til je stokbrood met zeezoutboter en de ochtend erop kies je weer voor gewichten in de sportschool.

En dat, dames en heren, heet balans.