Wanneer je ervoor kiest om vegetarisch te eten, moet je al het nodige aanpassen in je leven. Maar als je besluit volledig vegan te gaan, dan gooi je pas echt het roer om! De knappe Inèz kon het niet meer over haar hart verkrijgen om nog dierlijke producten te eten en koos voor een plantaardig bestaan. Op gabriellavanrosmalen.nl vertelt zij haar mooie, bijzondere en bovenal onwijs inspirerende verhaal!
Ik was al een lange tijd aan het twijfelen om vegetariër te worden, omdat ik diep van binnen wel wist dat vlees en vis eten veel dierenleed met zich meebracht. Toch bleef het bij twijfelen en wuifde ik het dierenleed telkens weer weg. Dit omdat ik vlees en vis simpelweg te lekker vond en het idee had dat ik reuze gezond bezig was met mijn eiwitrijke kipfilet en zalmmoot ’s avonds op mijn bord. Dat kon ik heel slecht opgeven.
In de voorjaarsvakantie besloot ik de waarheid onder ogen te komen. Ik begon met het kijken naar Netflix-documentaires als ‘Cowspiracy’ , ‘Forks over knives’, ‘Food Inc.’ en ‘Meat the Truth’. Ik was behoorlijk in de war na deze documentaires en wilde niet geloven dat de voedselindustrie echt zo in elkaar zat. Ik was geschrokken en probeerde mezelf voor te houden dat het erg werd overdreven in de docu’s, en dat bio-industrie meer in Amerika plaatsvond en niet zozeer in Nederland. Wel was ik onder de indruk van de gigantische impact van vee-industrie op het milieu. Dit had ik daarvoor nooit geweten.
Na het kijken van al de documentaires vond ik mezelf laf dat ik nog steeds vlees, vis en zuivel at, maar niet durfde te kijken naar het dierenleed dat erachter schuil ging. Mijn vriend liet mij toen een kort filmpje op zijn mobiel zien over de omstandigheden in een varkensslachthuis. Ik schrok heel erg en kon er niet met droge ogen naar kijken.
Een paar dagen later heb ik, toen ik alleen thuis was, een hele dag research gedaan naar al het dierenleed dat te vinden was over de voedselindustrie. Ik heb veel filmpjes gekeken over de bio-industrie, de slachthuizen, het veetransport, maar ook over bijvangst in de visserij etc. Daarnaast heb ik tientallen artikelen gelezen. Er zat geen rem meer op en ik wilde alles weten wat er te weten viel. Na al deze informatie was ik intens verdrietig, in shock, misselijk en walgde ik van de mensen die dit konden doen. Dit alles heeft me doen besluiten dat ik definitief moest veranderen, omdat ik niet meer bij wil dragen aan al dit dierenleed.
Dat eten heel ‘makkelijk’ was. Ik ben van jongs af aan altijd een hele makkelijke ‘alleseter’ geweest. Nooit ergens allergisch voor geweest ook qua voeding. Schotel mij iets voor en 9 van de 10 keer vind ik het prima te eten. Voor mijn vriend, die erg van koken houdt, was dit ook erg handig want ik at altijd alles wat hij voorschotelde lekker op. Uitstapjes of etentjes waren dus nooit een issue, ik at altijd lekker van alles wat mee. Nu is dat natuurlijk heel anders. Ik schrok er aan het begin echt van in hoeveel etenswaren dierlijke elementen zijn verwerkt. Dat ik er nu zo op moet letten en niet meer onbezonnen iets naar binnen kan gooien, is wel heel erg wennen voor mij.
Dat heb ik hierboven eigenlijk beschreven. Voor mijn vriend is het vooral ook niet altijd makkelijk, omdat hij wel gewoon nog vlees, vis en zuivelproducten eet/drinkt. Hij is trouwens echt mega supportive, dus ik mag totaal niet klagen en waardeer dat ook heel erg van hem. Ook is hij heel bewust met wat voor soort producten hij koopt qua dierenwelzijn keurmerk. Maar uit de tientallen kookboeken die hij (onder andere ook van mij) heeft gekregen zal hij niet snel meer iets koken voor zijn eigen vriendinnetje.
Mijn ontbijt en middageten zijn eigenlijk heel saai. Ik ben lerares en neem daarom vaak hetzelfde mee qua eten, omdat dit lekker snel en makkelijk is.
Ik begin elke werkdag ’s ochtends met een vitamine B12 pilletje en een grote (groene) smoothie waar ik veel fruit, groenten en soms plantaardige eiwitpoeder in gooi.
Als tussendoortje eet ik vaak fruit zoals een appel, banaan en dadels of nootjes. In de middag eet ik soja-yoghurt met fruit en zaden of crackers met humus, avocado, pindakaas of groentenspread.
’s Avonds is mijn avondeten een stuk minder saai. Omdat ik nog niet zolang vegan eet, ben ik veel aan het uitproberen; vegan curry, vegan mexicaanse wraps, vegan bami, pasta, noem maar op! Ik ben erachter gekomen dat de veganistische versies misschien even wennen maar écht niet minder lekker zijn dan de ‘normale’ en ik begin koken ook steeds leuker te vinden. (Het is natuurlijk wel een voordeel dat ik werkelijk alles lust)
Ik had verwacht dat ik alles véél meer zou missen dan dat ik nu eigenlijk doe. Ik was echt een hele erge vis- en kipliefhebber. Vlees zoals biefstuk of gehakt ben ik nooit heel erg fan van geweest. Maar een broodje filet americain met een zachtgekookt eitje was echt ‘heaven’ voor me. Een aantal jaar terug leefde ik echt op eieren, kip, vis en vooral zuivelproducten. Ik at elke dag een grote bak kwark als ontbijt en als toetje ’s avonds nam ik er gerust nog één. Dit deed ik omdat ik het lekker vond, maar ook vooral omdat ik dacht dat eiwitrijk eten goed voor je was en ik daar niet genoeg van kon binnen krijgen. Een veganistisch eetpatroon was toen echt ondenkbaar voor mij geweest. Als ik daar achteraf op terugkijk, schaam ik me dat ik zo naïef bezig was.
Als ik nu moet zeggen wat ik het meeste mis, dan zal dat misschien toch de zalmmoot zijn die ik altijd standaard bestelde in een restaurant (als het op de kaart stond dan).
Ik heb het eigenlijk niet heel vaak non-vegan gegeten, maar ik ben helemaal verslaafd aan vegan curry met zoete aardappel en koriander. We hebben het inmiddels al vaak gegeten en ik zou het iedereen aanraden.
Wisselend. De meeste reacties zijn positief en enthousiast. Dat is natuurlijk heel fijn. Maar soms heb ik ook wel het idee dat ik mijzelf te moet verdedigen tegenover mensen die het minder goed begrijpen. Ik krijg bezorgde opmerkingen: ‘Je moet wel echt goed op jezelf letten hoor, al die voedingsstoffen die je mist!’ ‘Jeetje Ien, eet je nu ook al geen eieren meer?! Dat kan echt nooit goed zijn voor je hoor..’ ‘Blijft er nog wat anders over dan sla?’ Het is meestal lief bedoeld, maar zo onnodig. Ik let heel goed op mijn voedingstoffen inname en eet een stuk meer dan eerst. Ik heb zelf het idee dat ik juist veel gezonder eet, omdat ik meer bewust ben van wat er in mijn eten zit. Ik eet nu ook veel meer groenten en fruit tussendoor, iets wat ik eerst nooit deed.
Nee, dat eigenlijk niet. Ik voel mij eigenlijk nog precies hetzelfde als 2,5 maand terug toen ik nog wel vlees, vis en zuivel at. Misschien heeft het meer tijd nodig, dat weet ik niet. Ik ben me er in ieder geval zéker niet slechter door gaan voelen! 😊
Ik ben zelf nog een ‘nieuwbakken vegan’, dus die vraag vind ik eigenlijk best lastig. Ik denk dat de belangrijkste tip, die ik zelf in ieder geval heel nuttig vond, is dat ik me niks hoef aan te trekken van reacties van de (niet altijd suportive) omgeving. Ik ben vegan omdat ik iets goeds wil doen voor de dieren en onze planeet, daar hoef ik me niet voor te schamen of te verontschuldigen. Dus mijn tip zal zijn: als mensen er om de één of andere reden vervelend op reageren dat je vegan bent, lekker laten lullen.
Lieve Inèz, onwijs bedankt voor je eerlijke en open antwoorden. Ik denk dat je met jouw positieve instelling en vegan lifestyle de wereld een beetje mooier maakt!
Ben jij benieuwd hoe haar dagelijkse vegan life eruit ziet? Volg haar dan op Instagram!
Mijn 5 jaar geleden schreef ik een blog over reuma en veganistisch eten. Mijn huisarts…
We moesten even op haar wachten, maar op 10 december 2021 liet ze dan toch…
40 weken lang heb ik een dagboek bijgehouden over mijn zwangerschap. Koekje bleef de volle…
We moesten even op haar wachten, maar op 10 december 2021 liet ze dan toch…
Goulash uit de slowcooker is een van mijn meest favoriete recepten ooit. 's Ochtends gooi je…
40 weken lang heb ik een dagboek bijgehouden over mijn zwangerschap. Koekje bleef de volle…