Gabriella van Rosmalen

Het dik worden is nu echt ingezet! Alhoewel, who am I kidding!? Dik ben ik al weken aangezien de kleine boef in mijn buik een stuk meer ruimte inneemt dan zijn zus een paar jaar geleden. Misschien is dat ook de reden dat ik nu nog meer uitkijk naar mijn zwangerschapsverlof dat over een paar weken echt begint.

Gelukkig heb je als ondernemer ook gewoon recht op zwangerschapsverlof en krijg je vanuit het UWV een vergoeding. Dit is doorgaans niet zo hoog als je eigen inkomen (bij mij in ieder geval niet), maar ik ben allang blij dat er toch iedere maand vers geld binnenkomt.

De Coronacrisis heeft invloed op mijn zwangerschapsverlof

Door de Coronacrisis lopen de laatste weken voor mijn zwangerschapsverlof niet zoals gepland. Ik wilde nog een hele berg afronden, maar aangezien Mae voorlopig even niet naar het kinderdagverblijf kan, moeten we roeien met de riemen die we hebben.

Ik heb twee vaste werkdagen per week en tot nu toe lukt het me om alle vaste afspraken op een dag te plannen, waardoor ik die andere dag kan laten ‘vallen'. Het voordeel van online-ondernemer zijn, is dat ik mijn eigen tijd kan inplannen. Ik vermoed dat de komende weken er een hoop avonduren worden gedraaid, maar deze tijden vragen nou eenmaal om aanpassingen. Manlief neemt op mijn andere werkdag de zorg voor Mae over, zodat ik al mijn coachingssessies gewoon door kan laten gaan.

Is zwanger zijn als ondernemer anders dan in loondienst?

Deze vraag krijg ik regelmatig en hier kan ik alleen maar volmondig ja op zeggen. Toen ik nog bij Coolblue werkte, trok ik op mijn laatste werkdag al lachend de deur achter me dicht. Zo, dat werd 16 weken lekker thuis zijn! Maar nu ben ik bang dat ik mijn werk heel erg ga missen. Ik vind het zo leuk wat ik doe en doordat het voornamelijk online is, kost het me lichamelijk gezien ook geen moeite.

Daarnaast is er natuurlijk ook de ‘angst' of alles nog wel hetzelfde is als ik straks weer terug kom. Ik heb ontzettend hard gewerkt om het fijne inkomen en de expertstatus te bereiken die ik nu heb en natuurlijk ben ik bang dat ik straks weer helemaal opnieuw kan beginnen. Maar als ik die vlaag van paniek voorbij voel komen, denk ik er altijd snel achteraan dat het me nu ook is gelukt, dus dan lukt het me een tweede keer ook.

Op 30 maart is mijn allerlaatste officiële werkdag. Daarna ga ik helemaal niets meer doen!

Zei ik hardop lachend tegen mezelf, want ik weet ook wel dat ik dat helemaal niet kan.