Gabriella van Rosmalen

Als je zwanger bent, lijkt het wel alsof je verandert in een soort BN'er. En dan bedoel ik niet het leuke gedeelte dat je van alles gratis opgestuurd krijgt of dat je opeens naar de tofste feestjes mag, maar meer het feit dat je aangeschoten wild bent. Het lijkt wel alsof iedereen opeens van alles over je mag zeggen en zonder toestemming aan je mag zitten. Maar een ding accepteer ik echt niet. Je blijft met je tengels van m'n buik af.

Om eerlijk te zijn hou ik er sowieso niet van om (onverwachts) aangeraakt te worden. Ik ben niet van het knuffelen, kan er niet tegen als ik andere mensen over elkaars rug zie wrijven (oh, de gruwel) en wanneer iemand ongevraagd zijn hand op mijn schouder legt, heb ik de neiging om hem eraf te meppen. Ik ben gewoon heel erg gesteld op mijn personal space, denk ik. Na al die jaren is het manlief inmiddels gelukt om naast me op de bank te zitten, maar daar houden we het ook bij (grapje natuurlijk, zie zwangerschap 2).

Waarom denk je dat je zomaar aan iemands buik mag zitten?

Nu ik zwanger ben, is mijn afkeer tegen aangeraakt worden niet minder, maar de wens van anderen om aan mij te plukken wel groter. Of beter gezegd: om over mij te wrijven. Sommige vreemde (!) mensen denken dat mijn buik een soort glazen bol is die van een flinke zwaai moet worden voorzien. Geen idee wat ze ermee willen bereiken en ik snap vooral niet waarom die mensen denken dat je zomaar opeens aan iemands buik mag zitten.

Tijdens mijn eerste zwangerschap liet ik het nog weleens gebeuren, maar nu zet ik zonder schaamte een stap achteruit of ik zeg dat het niet nodig is. Het is potverdorie mijn buik die je op probeert te poetsen alsof het een gouden lamp is. Doe dat lekker bij de bierbuik van je vent, niet bij het huisje van mijn kleine Koekje.

Vragen kan altijd

Zijn het mijn hormonen die mij hier zo ‘agressief' van maken of is het een combinatie van mijn vrij gesloten aura en mijn zwangerschap? Ik heb geen idee. Het kan ook zomaar liggen aan het feit dat veel mensen denken dat zomaar aan een zwangere vrouw zitten wel mag, net zoals dat behoorlijk wat mensen ongevraagd de kinderwagen induiken en aan je pasgeboren baby plukken.

Mocht je de behoefte hebben om te aaien, te poetsen, te wrijven of te voelen, dan stel ik voor dat je het eerst vraagt. Dat scheelt jou een sneer en de zwangere dame in kwestie een ongemakkelijk gevoel.

Hoe denk jij hierover? Ben jij zelf een enthousiaste wrijver of vond je het helemaal niet erg toen je zwanger was? Ik ben benieuwd!