Ik ben begonnen met Gezond met Gab om mezelf te motiveren. Door wekelijks (soms dagelijks) mijn verhaal online te gooien, kon ik niet opgeven en zou ik mijn doel behalen.
Het eerste vinkje kon al ‘snel' gezet worden: binnen 9 maanden woog ik onder de 80 kg. Het tweede doel, in totaal 20 kg afvallen, heb ik net niet gered. En het was echt net niet, want ik ben blijven steken op 19,3 kg. De eindsprint kon ik niet meer inzetten omdat ik dan echt moest gaan cutten (lees: flink onder het aantal verbruikte kcal gaan zitten qua inname) en dat vond ik Erwtje-technisch niet verantwoord.
Voor twee eten
Zie ik daar een klein bolletje?
Sindsdien kom ik langzaam aan. Op zich niet zo gek, want er groeit een kindje in mijn buik. Daarnaast moest ik flink gaan eten, omdat ik anders omviel. Niet dat ik geloof in het je-moet-voor-twee-etenprincipe, maar mijn lichaam vroeg duidelijk meer dan dat het kreeg. Ik begon dus weer brood te eten en trok het ook niet meer op de kleinere porties die ik normaal at. Ik nam dus niet alleen in gewicht toe omdat ik zwanger was, maar ook omdat ik simpelweg meer at.
Daarnaast ging het sporten niet meer zoals vroeger. Ik ben tot de derde maand blijven hardlopen, maar daarna moest ik na iedere kilometer plassen. Dat werden dus wel hele kleine rondjes. Ook had ik niet altijd even veel puf om naar de sportschool te gaan. Ik was genoeg energie kwijt aan de misselijkheid, dus flink met gewichten gooien zat er niet meer in.
Wally de Walrus
En ik moet je eerlijk bekennen dat ik het echt heel moeilijk heb gehad met mijn gewichtstoename. Het was zo hard werken om het eraf te krijgen, en nu zag ik mezelf bijna letterlijk groeien. Ik kon een miljoen keer tegen mezelf zeggen dat er in die buik een klein mensje groeide, maar dat zorgde er niet voor dat het rotte gevoel verdween. Als ik in die spiegel keek, zag ik geen aanstaande moeder, maar een Wally de Walrus.
Alles went behalve een vent
Inmiddels ga ik niet meer op de weegschaal staan, probeer ik te genieten van wat ik eet en begin ik mijn nieuwe ronde vorm langzaam te accepteren. Mijn buik lijkt nu ook langzamerhand steeds meer op een rond bolletje in plaats van op ‘gewoon dik'. Stiekem denk ik wel al aan het sporten na de bevalling. Ik heb een heel plan over hoe ik dit ga aanpakken en het lijkt me heerlijk om straks weer te kunnen hardlopen.
Begrijp me niet verkeerd, ik ben ongelooflijk blij met mijn kleine Erwtje en ik ben nog nooit ergens dankbaarder geweest dan voor haar aanwezigheid in mijn buik. Als ik op mijn rug lig met mijn handen op mijn buik en ik voel haar daarbinnen lekker dartelen, dan ervaar ik echt pure liefde. Ik kan het me alleen niet voorstellen dat geen enkele andere vrouw worstelt met het dikker worden door de zwangerschap, toch?
Geef een reactie